زندگی نامه و خدمات علمی و فرهنگی عبدالحمید بدیع الزمانی کردستانی

توضیحات

استاد عبدالحمید بدیع الزمانی کردستانی روز ۲۱ دی‌ماه ۱۲۸۳ هجری شمسی برابر با ۵ ذی‌القعده ۱۳۲۲ هجری قمری در شهر سنندج چشم به‌دنیا گشود. وی تحصیلات ابتدایی را در مکتب‌خانه گذراند. از استادان قدیم وی به «ملا محمد رشید مریوانی»، «شیخ حبیب‌الله کاشتری» (ادیب، فقیه و محدث نامدار)، «حاج شیخ عبدالحمید مشکانی»، «حیدرقلی سردار کابلی»، «ملا عبدالله مفتی دشتی»، «ملا سعدالدین سعدالشریعه» و «میرزا سیف‌الله مستوفی» می‌توان اشاره کرد.

او در این دوران علم اصول و فقه و حدیث و تفسیر آموخت و به خواندن بسیاری از کتب مهم در این زمینه مانند «تهذیب المنطق»، «مختصر المعانی»، «جمع الجوامع»، «شرح نظام»، «تهذیب الکلام»، و کتب تفسیر از جمله «بیضاوی»، «روح المعانی» و… مبادرت نمود. سپس در منصب دبیر در مدرسه «ممتازیۀ سنندج» و پس از انتقال به تهران در سال ۱۳۲۱ هجری شمسی در دبیرستان‌های «دارالفنون»، «امیرکبیر»، «ادیب» و «گوهرشاد» مشغول به کار شد.

برهه‌ای در ارتش خدمت کرد و مدتی نیز به واسطهٔ تسلط بر زبان‌های عربی، انگلیسی و فرانسوی در روزنامه اطلاعات به‌کار ترجمه پرداخت تا این‌که در سال ۱۳۳۵ شمسی در دوران ریاست دکتر علی‌اکبر سیاسی بر دانشگاه تهران، استاد بدیع الزمانی، به پایمردی سه تن از شاگردانش یعنی احمد مهدوی دامغانی، مهدی محقق و سید جعفر شهیدی و با وساطت بدیع الزمان فروزانفر بدون آزمون ورودی به دانشگاه تهران راه یافت و در دانشکده معقول و منقول، دانشکده الهیات و دانشکده ادبیات و علوم انسانی استاد شد.

بدیع‌الزمانی به دور از غوغاسازی و شهرت‌طلبی، مردی به تمام معنا دانشمند بود. تسلط او بر غرایب و دقایق ادب و لغت عرب، در کنار حافظهٔ قدرتمند او، مایهٔ تحیر و اعجاب اقران و اغیار بود.

عبدالحمید بدیع الزمانی در سال ۱۳۴۲ هجری شمسی به خواست خود بازنشسته شد و در ۵ آبان ۱۳۵۶ چشم از جهان فروبست.

کتاب “زندگی نامه و خدمات علمی و فرهنگی عبدالحمید بدیع الزمانی کردستانی” زندگی نامۀ این استاد بزرگوار است که با تنظیم “محمدرئوف مرادی”  در 215 صفحه توسط  “انجمن آثار و مفاخر فرهنگی” منتشر شده است.